Άρθρο του Γεράσιμου Σιδεράκη Σύμβουλο Επιχειρήσεων & Marketing στο περιοδικό “ZG” (Ζαχαροπλαστείο – Gelateria), από τις εκδόσεις Forum στο τεύχος #168, Μάρτιος – Απρίλιος 2016.

Τι αλλάζει στη διαδικασία αδειοδότησης των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος

Ένα μεγάλο βήμα για την απλούστευση της διαδικασίας αδειοδότησης των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος (ΚΥΕ), συμπεριλαμβανομένων και των ζαχαροπλαστείων, έγινε στις 28 Μαρτίου, από το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ). Το σχέδιο παρουσιάστηκε από την Υφυπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης, αρμόδια για θέματα βιομηχανίας, Θεοδώρα Τζάκρη και, υπό την καθοδήγηση της Παγκόσμιας Τράπεζας, το τελικό πλαίσιο αναμένεται να είναι έτοιμο προς ψήφιση στη Βουλή τον Ιούνιο.

Υφιστάμενη κατάσταση αδειοδότησης των Κ.Υ.Ε.

Σύμφωνα με την υφιστάμενη κατάσταση αδειοδότησης των Κ.Υ.Ε., συμπεριλαμβανομένου και του κλάδου ζαχαροπλαστικής, ένας νέος επιχειρηματίας, προκειμένου να μπορέσει να πάρει την έγκριση λειτουργίας, πρέπει να περάσει από δύο στάδια: την προέγκριση και την τελική έγκριση. Στο στάδιο της προέγκρισης, οι έλεγχοι είναι υπερβολικοί και απαιτούν πληθώρα διακαιολογητικών, γεγονός που επιβαρύνει πολύ και σε χρόνο και σε κόστος τον επιχειρηματία.  Παράλληλα, οι έλεγχοι που γίνονται κατά το στάδιο της τελικής έγκρισης, περιορίζονται σε ελέγχους παραπόνων, χωρίς συγκεκριμένη στόχευση και πλάνο, με αποτέλεσμα να πλήττεται έτσι και το δημόσιο συμφέρον.

Αλλαγές στο σχέδιο αδειοδότησης

Το νέο πλαισίο αδειοδότησης στηρίζεται στην αρχή «πρώτα αδειοδοτώ και μετά ελέγχω». Η φιλοσοφία του βασίζεται στην απλοποίηση του υφιστάμενου αδειοδοτικού καθεστώτος, για το 90% των δραστηριοτήτων, στους τομείς της βιομηχανίας τροφίμων, των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και των τουριστικών καταλυμάτων.

Ως προς τις μεταποιητικές δραστηριότητες τροφίμων και ποτών, στόχος είναι να καταργηθεί εντελώς η διαδικασία της προέγκρισης, ως ξεχωριστή διοικητική πράξη και η άδεια λειτουργίας να ενεργοποιείται με μία απλή δήλωση γνωστοποίησης στην αρμόδια αρχή.

Επίσης, σχεδιάζεται η δημιουργία ενός πίνακα (“risk matrix”), ο οποίος θα κατηγοριοποιεί κάθε δραστηριότητα, με βάση το επίπεδο κινδύνου. Με βάση την αξιολόγηση κινδύνων, ορισμένες δραστηριότητες ενδεχομένως να δικαιολογούν λιγότερο επαχθείς «εκ των προτέρων» εγκρίσεις.

Σύγκριση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες

Η ελληνική νομοθεσία ως έχει, προβλέπει πολλαπλάσια έγγραφα και διαδικασίες, σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς όμως να προσφέρει και τίποτα περισσότερο, σε ό,τι αφορά στην ασφάλεια και στην ποιότητα των παραγόμενων προϊόντων, κάτι που αποβαίνει εις βάρος των ελληνικών αγορών. Ο επιχειρηματίας, προκειμένου να αποκτήσει την εν λόγω άδεια, αντιμετωπίζει μεγάλο ρίσκο, σπαταλώντας χρόνο και χρήμα και εντέλει κλειδωνίζεται στην απόφασή του να επενδύσει στον συγκεκριμένο κλάδο.

Για παράδειγμα, στον τομέα της μεταποίησης τροφίμων στην Ελλάδα, ο επιτόπιος έλεγχος προβλέπεται για όλα τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος και γενικά για το σύνολο της βιομηχανίας τροφίμων, ενώ στην ευρωπαϊκή νομοθεσία απαιτείται έγκριση με επιτόπιο έλεγχο μόνο για τις μονάδες με ζωϊκά προϊόντα. Με το νεο σχέδιο αδειδότησης, αυτό αναμένεται να εναρμονιστεί με υπάρχουσα την πρακτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.